Saçlarým gibi kýra çalmýþ, Issýz bir toprak parçasý. Bir baþýna nazlý nazlý salýnan, Yapraklarýna ateþ düþmüþ gelincik. Ne hayat ne sevda ateþi, Ne de umut yangýný, Üzerine bulaþmýþ, Riya yaralarýnýn kaný. Ýndirse yedi göðün yükünü, Gözlerinin karasý bulutlar, Usulca boyun bükersin gelincik. Ne keder ne yenilgi, Ne de kabulleniþ acýlarý, Sendeki sessiz isyanlarýn, Ýçimdeki yankýlarý. Döktüðün yapraða ah edersin gelincik. Ne yere ne göðe, Ne de çok uzak bir yere, Âmâ yüreðimde dört yönde, Yitik sýrlarýn, Kaçýþtýðý yollarý. Kendi ateþinde ölürsen gelincik, Ne cennet ne cehennem, Ne de dünyanýn mahkumu, Araf düþlerinde kaybolursun. Kýra çalmýþ saçlarýmda salýnan gelincik. Gözlerimi çeksem de üzerinden, Daima aklýmda kalýrsýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahiravare Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.