Kıyam

kýyametim
iki dudak arasý mahþerin




zebanilerle baþlayan gece
bir ateþle sönüyor
her gece ardýnca açýyor kapýlarýný
gittiðinden beri


kenarýndan geçerken
yanýk masallarýn kokusunun
arþý aydýnlattýk
biz kördük
biz bir leyl sancýsýydýk aþk dilinde
iki yabancýnýn baþýboþ çarpýþmalarý
kendi yürekleriyle


ins varlýðýmýzla beceremedik sevmeyi
en gülünç yerinde aðlayandýk sevdanýn
en sevilesi çaðýnda bir gökyüzünün
küs çocuklarý


bir kelimenin en can alýcý yerinde
ölen küçük bir ýþýktý aþk
devrimiz geceye dönerken


gittin ve gülmedi bir daha
saðýr kulaklarýma
yalnýzlýðýn ekmeðime azýk
gülüþlerimin çirkin yanýnda
gönül eskisi olarak kaldý aþk


kýyam kokularý süründük
bir ateþin etrafýnda benliðimiz
ölebildiðince aþk olmayý öðrenirken
olabildiðince yalnýz düþümün adý olacaksýn
tam da seni silerken cam buðusundan


gözlerim iliþecek kuzeye
zühreye
onu da aðlarken göreceðim
onu da bakarken aya
hayranlýkla
utangaç gölgelerin geçtiðini göreceðim odamdan
yine sýzlayacak yüreðim
yine aþk senden bakmayacak



Sosyal Medyada Paylaşın: