dilime KON YA sen

’’gez dünyayý gör Konya’yý’’
gitmenin güzelliðindeki ahvalim,
kanatlarýma kanýyordu,
kon dedim dilimin ucuna,
dilimin ucuna kon ki son olsun aþk...

sakardý ellerim keyfekeder,
sesini yüreðine düþürünceye dek,
sinesinde duydu yürek atýþlarýnýn aþina ürperiþini,
þiir tövbe ediyordu aþka,
sabýr sevda da MURAD’ýna erdiðinde,
muradýma KON YA sen,

dilime dilberim,
dilberdudaðý dilime þiir ezberim,
aþk’a zikir ederken,
sevgiye dua kalmak gibiysen,
avuç avuç amenna ile,
aminime KON YA sen...

cümle kapýsý...
ney dilinde çalýnsa,
üflemeden zaman,
uhrevi bir ahenkle,
ziyadesindeki avazla,
bir büyük ibadete özne olsa,
NÝYAZ PENCERESÝ’ndeki duayla,
duama KON YA sen...

gönül yelpaze,
nazik bir gönülde bazen/ nazende,
aþka sadaka verilmiþ ömrüm,
sadakati güneþe emanet yüreðimden,
kucaklayabilirsin nefesimi,
sürebilirsin nefesine,
mucizeye kavuþuyorken,
nefsime KON YA sen...

çýðlýklarýn narýnda yanmak,
aþka inanmak,
gözlerimdeki deli asuman,
yer yer yaðmur olur zaman,
sicim sicim gözyaþým,
dertli bir hicazla bilal de,
yaðmurun fikrine düþerken,
rüzgarýn aklýna takýlýp,
fýrtýnama KON YA sen...

ÞEKER’i akide gönlümün,
aðzýmda tadý kaldý özlem,
tarihe bir nida olup gömülse,
SEKÝZ SULTAN,
tenhada gülümseyen gülse,
duyulur sesleri hala dünün,
bugünüme KON YA sen...

feza da ALAADDÝN TEPESÝ,
huþu içinde ýslak sesi,
rüzgar savurur BOZKIR saçlarý ötesi,
yerle gök bir misal de kavuþsa,
yeþili gözlerimde rahmetin,
dualarýn rengi EFLATUNPINAR,
aminime KON YA sen...

MERAM’ýmý anlatsam,
yollara yine düþer mi?
ey kefensiz gece,
kavuþmak mümkün mü?
güneþin nurdan gözlerine,
hasretime KON YA sen...

bir sýcak düþtür ILGIN yeli,
esmeyi bilen,
semazenler dönerken,
ateþe aþýk pervaneler gibi,
göze alamadýðým bir yalnýzlýk,
düþlerimin efendisine kavuþuyorken,
sonsuzluktaki ÞEMSETTÝN,
imanýma KON YA sen...

tesbih çeker,
duyulur taþlarýn þýkýrdamasý,
piþmalýklarýmýn amasý,
yüreðime dokununca KÝLÝM DOKUMAsý,
aklýmý bulmak muamma kalýr aþta,
ovalarýn düpedüz sessizliðinde,
sesime KON YA sen...

ÇÝFT BAÞLI KARTAL,
yalnýzlýk sana bile yakýþmazdý gök kubbe de,
erleri ile HORASAN,
her umudun bir caný vardý,
kýmýldandý hasan,
þükrüme KON YA sen...

naðmeler inleten dergah,
bir illasý illaki vardýr aþkýn,
kah fýsýltý kah feryat,
ÞEMS’inin ervahýný,
dilime çarpsa KARATAY,
nasihatýma KON YA sen...

ibadet ilham edilse de aþka,
Mevlamý bulmakmýþ,
MEVLANA MÜZESÝ baþka,
’’hamdým, piþtim, yandým’’ diyen can,
cümleden azizdi AZÝZÝYE’de,
sular seller gibiydi DÜDEN GÖLÜ,
aþk hangi KULU’ndayken?
sabrýma KON YA sen...

SIRÇALI MEZAR’ýndaki sýr,
kaç asýr kendini saklar,
geceyi yine gömdüm umutlara,
bir kere öldüysem, bin kere dirildim de geldim,
yoluma KON YA sen...

okuyarak öðrendiðimi,
severek anladýðýmda,
nasýlsan öyle gel diyen,
en yalýn ve en yalnýz halinde,
uz dilli selçuk SELÇUKLU’yken
gönlüme KON YA sen,

dilimde tüy bitse de,
hicran bilmesin bizi,
KON YA sen... adýný koyalým artýk AÞK’a...

SÝNEM ÞANLI
Sosyal Medyada Paylaşın: