dilime KON YA sen (hece)

’’gez dünyayý gör Konya’yý’’
gitmenin güzelliðindeki ahvalim,
kanatlarýma kanýyordu,
kon dedim dilimin ucuna,
dilimin ucuna kon, kon ki son düþ olsun aþk... (7+7=14)

sakardý ellerim keyfekeder,
sesini yüreðine düþürünceye dek,
sinesinde duydu yürek atýþlarýnýn aþina ürperiþini,
þiir tövbe ediyordu aþka,
sabrýmda ki tek sevda,
MURAD’ýna erdiðinde,
efsuni hecelerde, muradýma KON YA sen, (7+7=14)

dilime dilberim,
dilberdudaðý dilime þiir ezberim,
aþk’a zikir ederken,
sevgiye dua kalmak,
avuç avuç amenna, aminime KON YA sen... (7+7=14)

cümle kapýsý...
ney dilinde çalýnsa,
üflemeden zaman,
ziyadesindeki avazla,
NÝYAZ PENCERESÝ’ndeki duayla,
bir büyük ibadete,
özne olsa avuçiçi,
uhrevi bir ahenkte, duam da ki KON YA sen... (7+7=14)

gönül yelpaze,
nazik bir gönülde bazen/ nazende,
aþka sadaka verilmiþ ömrüm,
sadakati güneþe emanet yüreðimden,
sürebilirsin nefesini nefesime,
mucizeye kavuþuyorken,
kucaklayabilirsen, nefsimde ki KON YA sen... (7+7=14)

çýðlýklarýn narýnda yanmak,
aþka inanmak,
gözlerimdeki deli asuman,
yer yer yaðmur olur zaman,
sicim sicim gözyaþým,
dertli bir hicazla bilal de,
yaðmurun fikrine düþerken,
rüzgarýn aklýndaki, fýrtýnama KON YA sen... (7+7=14)

ÞEKER’i akide gönlümün,
aðzýmda tadý kaldý özlem,
tarihe bir nida olup gömülse,
duyulur sesleri hala dünün,
SEKÝZ SULTAN gülse,
tenhada gülümseyen, bugünüme KON YA sen... (7+7=14)

feza da ALAADDÝN TEPESÝ,
huþu içinde ýslak sesi,
rüzgar savurur BOZKIR saçlarý ötesi,
yerle gök bir misal de kavuþsa,
dualarýn rengi EFLATUNPINAR,
rahmetin gözlerimde, rahmanýma KON YA sen... (7+7=14)

MERAM’ýmý anlatsam,
yollara yine düþer mi?
ey kefensiz gece,
kavuþmak mümkün mü?
gözleri nur güneþim, hasretime KON YA sen... (7+7=14)

bir sýcak düþtür ILGIN yeli,
esmeyi bilen,
semazenler dönerken,
göze alamadýðým bir yalnýzlýk,
düþlerimin efendisine kavuþuyorken,
sonsuzluktaki ÞEMSETTÝN,
pervanesi ateþi aþk, imanýma KON YA sen... (7+7=14)

tesbih çeker,
duyulur taþlarýn þýkýrdamasý,
piþmalýklarýmýn amasý,
yüreðime dokununca KÝLÝM DOKUMAsý,
aklýmý bulmak muamma kalýr aþta,
düpedüz sessizliðin, sesime ses KON YA sen... (7+7=14)

ÇÝFT BAÞLI KARTAL,
yalnýzlýk sana bile yakýþmazdý gök kubbe de,
erleri ile HORASAN,
her umudun bir caný vardý,
kýmýldandý hasan,
umartesiz umurun, þükründe ki KON YA sen... (7+7=14)

naðmeler inleten dergah,
bir illasý illaki vardýr aþkýn,
ÞEMS’inin ervahýný,
dilime çarpsa KARATAY,
kah fýsýltý kah feryat, nasihatým KON YA sen... (7+7=14)

ibadet ilham edilse de aþka,
Mevlamý bulmakmýþ,
MEVLANA MÜZESÝ baþka,
’’hamdým, piþtim, yandým’’ diyen can,
cümleden azizdi AZÝZÝYE’de,
sular seller gibiydi DÜDEN GÖLÜ,
aþk hangi KULU’ndayken? sabrýmda ki KON YA sen... (7+7=14)

SIRÇALI MEZAR’ýndaki sýr,
kaç asýr kendini saklar,
heceyi yine gömdüm umutlara,
bir kere öldüysem, bin kere dirildim de geldim,
örtemem ki geceyi, yolumdasýn KON YA sen... (7+7=14)

okuyarak öðrendiðimi,
severek anladýðýmda,
nasýlsan öyle gel diyen,
uz dilli Selçuk SELÇUKLU’yken
en yalýn ve en yalnýz, gönlümesin KON YA sen, (7+7=14)

dilimde tüy bitse de, hicran bilmesin bizi, (7+7=14)
KON YA sen...adýný koyalým artýk AÞK ’a...
Sosyal Medyada Paylaşın: