Baba evinin zulmünden Üvey annenin hýþmýndan Ýki küçüðün dýrdýrýndan Kaçmak için evlenen Yirmi yaþýn baharýnda Bir cahil taþra kýzý Ýstanbul’dan bulduðu Sevgiyi hiç tatmamýþ Fransýzca yaþamýþ Baþýnda saç kalmamýþ Kýrkýna kadar evde kalmýþ Piskopatlýðý ele almýþ Bir babanýn evladýyým Süleymaniye’de bir evde Doðmuþum çaresizce Oda sürmüþ bir sene Baba gidince Mükerrem’e Ana dönmüþ baba evine Baba demiþ olmaz böyle Ya kocana git ya iþine Ne yapsýn cahal kadýn Düþmüþ iþin peþine Yoðurt yemiþ yanmýþ aðzý Kocaya dönermi artýk yazý Ýyide iþin kötü yaný Yazýlýyor bizim kötü yazý Ana Ýstanbul’da çilekeþ Baba Mükerrem’de hoþ söyleþ Biz itilip kakýlalým Aðlamaktan katýlalým Sekiz on yýl sonra baba Hatýrlamamýþ beni daha Ana demiþ bu senindir ALLAH’tan eserindir Aç gözünü oðlundur Bir kere olsun sevindir Baba olmuþ piskopat Tek bildiði þamar tokat Çekince akþam rakýyý Verdiði hep meþakkat Ana olur bundan verem Anama güller derem Bilsem iyi olcaðýný Olurum yaraya merhem Dayanmadý buna yürek Anam çekti geriye kürek Dedi oðlumdur evladýmdýr Olurum ben ona direk O cahal kadýn beni Okuttu büyüttü beni O cahal kadýn beni Asker etti beni O cahal kadýn beni Adam etti everdi beni Ey aklý cevher baba Gelmez oldun ipe sapa ALLAH seni ýslah etsin Gözlerini nasýl kaparsan kapa
Þafak Özýþýl 2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
niyake Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.