Hayat yolum

Hayatýn erken saatlerinde
Gözlerimdeki boþluðun yansýdýðý
Uçsuz bucaksýz uzaklýða
Bir meçhule dalmýþlýðýmdan
Bir adým öncesi
Ýnce bir çizgi
Ya karþýlýksýz sadakati terkediþ
Yada çile ve zulmü seçiþ
Hayat yolu istasyonunda
Kader-i peronun kenarýnda
Arkamdaki karanlýk zifiri
Ayaklarým çok uzaklara seferi
Eðilmiþ parmaklarým
Bakarken keskin raylara
Ýþte o çizginin diðer tarafýnda
Geçer ömür treni hýzla
Görünmezken uzakta baþ tarafý
Son vagonun son kapýsýndayým ben
Sekiz yaþýnda karar yeteneðim
Hayatýmýn dýþýnda tüm güzellikler
Ve yeni bir hayatý paylaþmaya kendimle
Çekilmezde olsa acýda
Aðlayacaksamda günlerce yalnýzlýðýma
Trenin son vagonundayým artýk soluksuzca
Kendimi ilk bulduðum yer
Gecenin kuru soðuðunda
Vapur iskelesinin boþluðunda
Sabah ezaný sessizliði bozduðunda
Baþlayan zaman devam eder
Sigaranýn esrar kokan dumanýnda
Çok odalý Ýstanbul’da
Ýteniyle,çekeniyle, kakanýyla
Bizlere kurulan kapanýyla
Artýk adým sokak çocuðu
Kimliðimdir insanlarýn bakýþlarý
En güzel anlar
Karton arasýnda yatýþlar
Huzurludur gecelerin sessizliði
Gündüzün tiksinen yüzlerin bakýþýndan
Ellerinden tutulmuþ çocuklarýn
Yüreklerimizi yakýþýndan
Zorbalarýn ellerinden kaçýþýndan
O bolluðun içinde aç kalýþýndan
Açlýðýný unutmak için
Ýyidir gecelerin sessizliði
Ürküyorum gözlerimin
Geriye bakmasýndan
Gözyaþlarýmýn akmasýndan
Anacýðýmýn yüreðine
Ama dik durmalýyým
Güçlü olmalýyým
Bu acýmasýz hayata
Çünkü
Býkmýþým raký kokan ekmekten
Her dayak sonrasý sessiz küfür etmekten
Karalar baðlamýþ bulutlar
Annemin mavi gözlerinde
Sarhoþ babamýn mor incileri
Ellerinden yüzünden iþlemiþ taa yüreðine
Umutsuz geri dönüþler
Geçerken gözlerimin önünden
Anamýn sessiz feryatlarý
Çýnlatýyordu kulaklarýmý
Alýþmýþtým branda yorganlý
Sandallarda uyumaya
Köprü dubalarýnda yer kapmaya
Çöplerden ekmek simit toplamaya
Alýþamadýðým tek þey
Annemin göremediðim yüzü
O baldan tatlý sözü (oðlum)
Birde o çok soðuk havalarda
Sýcaklýðý ve nefesi

Bu benim gerçek hikayemdir? ? ?

Þafak Özýþýl
2013
Sosyal Medyada Paylaşın: