neydik ki?

bembeyaz ayý, yuvarlak güneþi boþver Ester
çok konuþtuk aydýnlýk vakitlerden
biraz da akþam olmanýn karanlýðýndan haber ver!
saat altýotuz olmanýn, yediotuz olmanýn…
dokuza doðru olmanýn bir baþýna duran kendi hüznünden
neydik ki yani? ne olabilirdik en fazla?
küçücük bir karýncanýn sýrtýnda
yol alan iki sevgiliden baþka…

ilk aþk alýp baþýný gitti
ilk öpüþ, ilk dokunuþ… geçti bizden bir kere
o eski günler… o incecik dere
çýplak ayaklarýnýn bastýðý her bir yere
papatyalar eken þýmarýk çocuk þimdi nerede?
nerede bir bakýþýn durmadan büyüdüðü?
galip geldiði bütün hüzünlere
ayý ve güneþi boþver Ester!
býrak mutluluðu dursun durduðu yerde
bana yalnýz olmanýn karanlýðýndan haber ver

biz bu yollardan çok geçtik seninle
iyi filmlere gittik, iyi þehirleri gördük…
savaþlardan da konuþtuk, ülke yaratan savaþlardý
ve güzeldi aldýðýmýz bütün elbiseler
can sýkýntýsýndan yapýlmýþ pastel rengi elbiseler…
yeri geldi öpüþtük, yeri geldi seviþtik
ve aðladýk gözlerden baþlayan bir ýslanmayla
sabaha karþý bilincin, öðlen oluþun
akþamýn göðsünde yumruk gibi duruþun
ve bakýþýn bir heykelin gerçekleþmesi þimdi
gülüþün eski fotoðraflarda
eski fotoðraflarla susarýz, susarýz yeniden aðlamaya
neydik ki? yani ne olabilirdik en fazla?
kirli yaðmurlarda ýslanan
kaldýrým taþlarýndan baþka

Sosyal Medyada Paylaşın: