sahanlıkta oynaşan gölge

renklerden yine bir öðlen vakti
saatlerden kalýplý bir aydýnlýk
çýplak ayak sesleri sahanlýkta
yumuþak, derinden… ve su mavisi
pervaza yakýþan küçücük kuþlarý tabiatýn
saksýlar kadife çiçeklerini giyinmiþ bir bir
uyanmak ansýzýn
havada kanatlý bir karýncanýn ayak izleri
ýþýktan, özgürlükten ve esaretten söz etmek…
bizi durmadan koruyan duvar…
duvarý bölen kapý…
kapýnýn dostu pencereler…
(- bir pencere duvarýn olamayýþýdýr aslýnda
- dýþarýnýn galip gelmesidir artýk
- ve ýþýðýn tercih edilmesidir karanlýða)
evet pencerelerden!
kuþatýlmýþ bir kale gibi ikindi
akþam ezanýyla düþerken durduðu yerden
kavaklar iþte… saf saf duran kavaklar
yaz sýcaðýný fýsýldýyordu pencerelerden
akaðaç gölgesi, karaaðaç gölgesi
ve sahanlýktaki gölge…
bütün gölgeler ayný oyunun içinde
bir gölgenin ayak sesleriydi galiba
uyandým öðlen uykusundan
þu öðlen uykusu ne güzel þey dede!
rüyasý berrak, uyanmasý taptaze…
uyanmak ne güzel þey öðlen uykusundan
gün ortasýna kurulmuþ eski bir masaldan

gölgeler farklý farklýymýþ, öyle derdi dedem
ben bilmezmiþim… buralar hep gölgeymiþ eskiden
gaz ve toz bulutuymuþ...
önce ýþýk olmuþ, sonra medeniyet kurulmuþ
ve her gölge baþka bir ýþýðýn eksikliðiymiþ
sokak lambasý, ay ve yýldýzlar
gökyüzünün koca portakalý güneþ…
yaz sýcaðýndan bunalan bir çocuk
(çocuk… yani bir gölgenin ayakta duran hali)
her ýþýðýn kendi gölgesi varmýþ, öyle derdi dedem
(ýþýk… yani bir gölgenin hiç olmayan hali)

þu gördüðün sapsarý kayýsý evlat!
iþte o ýþýðýn birikmesidir…
utangaç kiraz, huysuz erik…
bunlar da güneþin kardeþleridir
rüzgarlar ýþýðýn at binmesidir
fýrtýna kýlýç kuþanmasýdýr
þu yaðmur ki durmadan yaðar
yaðmur iþte... yaðmur damlayan gözyaþýdýr
ve bembeyaz kefenidir kar

peki dede!
ya þu sahanlýktaki gölge?
kaç zaman oldu yalýnayak oynaþýyor
yumuþacýk ýhlamur kokularý içinde
ne demeli þu gölgenin yersiz neþesine?
hem ne derdi var ki bölüyor uykularýmý?
durmadan ve elinden geldiðince…
Sosyal Medyada Paylaşın: