Her ayrýlýkta biraz daha büyüdük, biraz daha alýþtýk duygularý yok saymaya, uzaklýða uzaklýk katmaya. Evet alýþtýk hayatý hiç sorgulamadan yaþamaya. Tadýný unuttuk sevdanýn, Yarýnlarý gömdük geçmiþe Ve topraða verdik kendi ellerimizle aþkýmýzý.
Oysa henüz dört yaþýndaydý ve beyazdý, Saftý, gerçekti, kýymetliydi; Yýldýzlardan çizerdik tüm hayalleri. Öpmeye kýyamadýðýn küçük kýzýndým ben hep. Sen yüreði deli dolu ama olgun adamýmdýn, Hem de adam gibi adam. Neden sonra bizi öksüz býraktýn... Hayatýmýn hayatý derdin, yarýnýmýzý alýp gittin. Vazgeçmek deðil de neydi? Farklý olan her þey bizde güzeldi, Sen bunlarý bahane bildin.
Biliyorum þarkýlarýn sustu en çok Sonra da þiirlerin. Zor oldu hem de çok zor Ama gelmeyiþlerine de alýþtým. Tükenen bir ömür aslýnda zaman. Tükettiðimiz hayata baþka þehirler inþa ediyorsun þimdi. Þehrine gelenler izlerini bulduðunda bu aþkýn, Saplanmýþ bir yalnýzlýk bulacaksýn yüreðinde. Suçlu arama sakýn Çünkü parmak izlerin var yalnýzlýðýmýzýn dizelerinde. Sosyal Medyada Paylaşın:
hazan_yagmuru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.