Hayat her zamankinden daha zalim bakýyordu sanki kadýna Çok düþündü, Aramamaya bir neden bulmak içindi tüm çabasý.. Uðruna yýllarýný yaktýðý adam, Kim bilir neredeydi, kiminleydi,ne haldeydi? Acýsýný hissetti kadýn, yüreðine saplý hançerin Durakladý, gözleri kararmýþtý. Elleri telefona kaçmýþtý aklýndan habersiz. Bahanesi hazýrdý yüreðin, Acýyordu çünkü.. Göz kapaklarý olduðundan daha aðýr geliyordu Hem de akþama yakýnlaþmýþ Güneþ’i bile yeni batýrmýþ saatlerde ! Aðlamasý gerekliydi kadýnýn, tüm kalan ömrüne kanarcasýna. Belki de aðzýna gelen tüm sözleri saymalýydý adamý arayýp Ya da hasret kaldýðý sevgi dolu haykýrýþlarýn tam sýrasýydý? Belki de doðrusu, uyarmalýydý adamý, Yakmasý gereken sahte maskeler vardý etrafýnda, Onun layýk olmadýðý bir hayatta.... Düzeltmeliydi adam ömrünü, hak ettiði olmaya. Görmüþtü kadýn, nasýl olmuþsa?
Bir þarkýnýn nakaratý gibi olmuþtu ayrýlýk. Kadýnýn aklý uçmuþtu, içmiþti tüm ayrýlýðý. Kanadýný koparalý aþkýn, epey olmuþtu Lakin yarasý tazeydi dün gibi. Aþký hala kalbinde çarpýyordu kadýnýn, Týpký saf bir çocuk gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
hazan_yagmuru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.