Hasbihal’e Davet

Attan düþenin halinden,
Attan düþen anlar derler ya;
Defalarca elindeki altý patlarla intihar edip,
Hüzünlerin karanlýk dehlizlerine gömülmüþ.
Özlemlerini hayallerle süsleyip,
Paslý hasretlerle lime lime doðranmýþ.
Gemilerini demir attýðý yarinin limanýnda yakýp,
Köhne bir sandalla geri dönmek zorunda kalmýþ.
Kalan ömrünü ayaklarýna bulaþan yalnýzlýkla geçirip,
Nefes yerine hasret soluyan,
Heves yerine kýrgýnlýklar taþýyan.
En koyu firaklardan,
En hýrçýn deryalarýn dalgalarýna savrulmuþ.
En kuytularýn sarhoþu,
En uzun yolculuklarýn demirbaþý olmuþ.
Ateþe verip kentlerini,
Yitip gitmiþ yangýnlarýnda.
Doldurmuþ parsel parsel böldüðü mezarlýðý cinayetleriyle
Dönüp bakmadan, veda etmeden ardýndaki baharlara
En zifiri kýþlara dümeni kýrmýþ,
Ne mevsimlere, ne de iklimlere kin gütmeden.
Vedalar yüklemiþ,
Lügatinde anlamý kalmayan hoþ geldin’lere
Daima, her zaman;
Hep bölme iþlemlerindeki kalan gibi,
Ayrýlýk eylemlerinin kalan kýsmý olmuþ.
Yine de içindeki çocuðu öldürmemiþ,
Ruhunu kirletmemiþ,
Her þeye raðmen sevmekten vazgeçmemiþ.
Varsa öyle birisi, gelsin
Hasbihal edelim…


18/05/2013 Erzincan

Sosyal Medyada Paylaşın: