Yollara Meftun

Ýlk deðil bu yollara çýkýþým.
Mecnun hala çöllerde,
Ferhat bilmem hangi daðýn eteðinde.
Ben yine yollarda, yine periþan

Yollar, ah bu yollar!
Kimse sevmez belki ayrýlýk koktuðu için
Ama anlamazlar ki onlardýr kavuþturan
Onca daðlarý, düvelleri birbirine baðladý da
Bir kendi kavuþup, sonsuza uzanamadý
Ne zaman bir baþkasýna baðlansa
Aralarýna hep çizgiler girdi
Kâh uzunca, kâh kesik kesik
Öyle belirsiz aþklar yaþadý ki benim gibi,
Ve her zaman karþýsýna çýkan
Ýlk sapakta ya da bir kavþakta ayrýldý.
Bu yüzden belki de,
Gördüðüm bütün yön levhalarýnda
Ýçim burkulur
Yine ve yeniden ayrýlýk kokarlar zira…

Ne ocaklar söndürdü belki
Ama yine de umutlar yeþertti kara baðrýnda
Bu yüzden sýrdaþým oldular belki de
Çünkü yollar kimseyi yalnýz ve yüzüstü býrakmaz
Kaç bahara eriþtik,
Kaç günü karþýladýk beraber bilmiyorum
Kaç sevda defnettik,
Kilometre taþlarý diktik baþlarýna
Ne belalar defettik,
Keskin ve kaygan bükümlerinde

Gün oldu isyan etti, karþýma dikildi
Ama ardýndan bir dansöz gibi,
Kývrýla kývrýla gönlümü almayý da bildi.
Bazen yordu, kavurdu, kuruttu dudaklarýmý
Yine de ya deniz kýyýsý,
Ya bir ulu çýnar gölgesinde dinlendirdi.
Ya da bir dere kenarýnda,
Susuzluðumu dindirdi…

Herkes ihanet eder de gideceði yere varýnca
Bir yollar satmaz adamý yarý yolda
En sadýk yoldaþtýr yollar.
Herkesten bir sýr saklar kalbinde
Bu yüzden belki de katran renginde


16/02/2012 Erzincan

Adem Yýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın: