oryantal yapraklar geçiyor sokaðýndan biraz sarý
iliklerine kadar ýslanan taþ duvarlar yosun giyinmiþ
sokak sokak çoðalýyor veba-li ömrünün
bulutlar kolera
köklerine kireç dökülmüþ aðaçlar gibi bir mevsim ertesi
kiraz dudaklarýný ýsýrýyor konser afiþlerinde Marika
ve þehir kanýyor
sokaktan alýnan kitaplarýn önsözünü yýrtýp attýn ateþ maðralarýna
not düþüyor içi çürük bir kalem
-topraðým soðumadan okuma-
bilet alan insan telaþý istasyon kapýlarý
yaðmurdan ýslanan kadýn saçý dökülüyor peronlara
düþman yalnýzlýklar geliyor kömür trenleriyle
gözlerimden habersiz aðlamýþsýn Marika
baston þekeriyle kandýr içindeki ihtiyar çocuðu
maviye boyanan kuþlar uçmayý unutmuþ
koparýlan takvimler anlatýyor bu gidiþi
kapalý zarf içinde noktalarýný yolluyor þairler
yýkýlmýþ köprülerden geçiyorsun Marika
kokundaki aðaç köklerini getiriyor rüzgâr
sen gittin ya
harabeler hâlâ duruyor
kasým intihar ediyor
kaldýrýmlara çicek atýyor eylül cesedi
avuçlarý öpüþüyor aþýklarýn gülhane parkýnda
ekmek kavgasýnda bütün kuþlar
çok yaþamýþ insanlar var emekli caddesinde
sen gittin ya Marika
gerdanýndan aþaðý attýðýn þiirlerden haber alýnamýyor
suzinak makamýnda eskiyor sesin
dudaklarýnla öldürdün öpüþmeleri
hangi ormanýn aðacý altýnda gömülü bedenin
sen ne güzel bir cesetsin Marika...