-Söz nahiv ve naifse, kim kaldýrýr yayýndan...-
***
Oku, dur, bir nefes al; düþün cin ile insi
Soyut boyut üstünde devinmeden dem a dem
Öðren de gel ey âdem karþý ya da hemcinsi
En inceden, her þeyi biliyorsun sen madem
Gönüllü veriyorum al önceden her þeyi
Býrak yalpa yapmayý kýr artýk kýr þiþeyi
Yeter ki olma sinsi
Ha, bu diyar sizin mi; sokaklar evsizin mi
Yani bizde olaný ç/alýp götüren cin mi
Malý, mülkü yüklenip dýþarýya taþýyan
Söylesene acaba deve-cinsi hecin mi-
Kerkenez mi uçuþan cesetlerin üstünde
Þühedayý yok sayan yoksa ak güvercin mi
Bak her yerde milyonlar zor ile hep maiþet
Kavgasýnda yaþarken biz daðlarýn ardýnda
Düzlüklerde meskûnuz, sýkma kendini, gevþet
Desek ki; baðlandýðýn þu ipi kopardýn da
Bu iskândan kurtulup koþtun mu yokuþlarda
Uçarken nefes almak kolay mýdýr kuþlarda
Sükun ile tarif et
Yok, diyorsun anladým, sesleri arþýnladým
Çýnlayan gök kubbeye kendimi ýþýnladým
Ýri kuþlarý gördüm yapýyorken aþiyan
Yaklaþýp yanlarýna kanatlanýp výnladým
Durumu gözlemlerken dik setlerin üstünde
Çok irtifa kaybettim; gidiþ tersti, anladým
Oku, içten gelerek has þiir et bizi mest
Her sözü hançerenle getir ta ciðerinden
Biraz hikmet öðrenip dolaþalým az serbest
Bakýnýp çevremize nefeslenip derinden
Geçmiþ gibi olalým hemhal olurken þevkle
Yâr ile, yâren ile...; ey zaman bizi bekle
Tut kaldýr, etme bedmest
Zaman þahitlik yapar anbean belgeleyip
Taþýrken hiç yorulmaz iyi, kötü eleyip
Bu süreçte durmadan yaralarý kaþýyan
Tarihi gerçekleri yalanla gölgeleyip
Ýnsaný yanýltana sen hâlâ “çok üstün,” de
Bir tutam ot uðruna kuzu gibi meleyip
O kulvarda dolaþma fýrlar oklar yayýndan
Teðet geçer hedefi bakanlar olur þaþý
En taze sürgünleri kesip kurut kayýndan
Yalnýz her þeyden önce yapmalýsýn hep aþý
Bütün ormanlarýnda en genç aðaç dallansýn
Ergenler kâm alarak dallarýnda sallansýn
Zevkle, dünya payýndan
***
-Gýna geldi bireyin “sövgü” ve “hayhay”’ýndan...-