çekip gidelim buralardan
bir sihri de kalmadý
çocukluðumun mahallelerinin;
vefasý eksik hep, her adýmýn…
hanidir yoksun,
bahar temizliðindeyim
geçmiþi poþetliyorum gündüzleri
atýyorum ilk gelen
çöp kamyonlarýnýn arkasýna…
boþluklarda
“0” noktasýna dikildi benliðim
ne uçurum kenarlarý, ne derin çukurlar
ufuk çizgisinde artýk
beklemede gözlerim,
çek götür beni buralardan
aþk aranýlan taze kan
uzatýrsan ellerini
afakýma doðacak
o hiç tanýmadýðým gözlerin…
( Dilek KARSLIOÐLU )