Bir Ayrılık Ateşi

Her sabah seni gördüðüm de;
O yüzündeki ince tebessümü özledim. .
O çocuksu gülüþünü, kýsada olsa gözlerini;
Her bakýþýmda atan kalbini özledim. .

Defterlerimi þiirlerle dolduran nazýný;
Seni görmediðimde ki sitemini özledim. .
Her daim ektiðim sevgi tohumlarýný;
Gün gelince toplamayý özledim. . .

Seni benden ayýran bu sudan sebep;
Ne dediðini tuttu ne de demediðini. .
Derdimizden aþtýk, iki çift kelam etmedik;
Tutunamadýk biz bir dalda, taþýmadý bizi yüreklerimiz. . .

Yalanlar gözlerimizi boyamýþ, inanmýþýz;
Hiç tanýmamýþ, hiç tanýþmamýþýz biz. .
Son kez baktýn gözlerime kýrgýn ve hüzünlü;
Bilirim sebebi bir ayrýlýk ateþi. . .

Sevgi bizden aþmýþ görememiþiz, anlayamamýþýz;
Her þeye raðmen unutmamýþ, unutamamýþýz. .
Þiirlerde yaþamýþ, aðlamýþ, sevmiþiz biz;
Helak olmuþ kelimelerim, ölen biz olmuþuz hep. .
Ayrýlýðýn ateþinde kavrulmuþ, kaybolmuþuz. . .

Recep Hakan Açýkel

14.05.2013
Sosyal Medyada Paylaşın: