Aðacýn rüzgardan kýrýlan dallarý gibiydi ; Tepelerin eteklerindeki kar , beyaza bürünmüþtü . . Hýrçýn dalgalarýn fýrtýnayla boðuþmuþ ; O yorgun yüz , yosun tutmuþtu adeta . .
Titriyordu soðuktan , helak olmuþtu ; Kalpler kaldýrmýyordu bu acýyý . . Bir çehreyi düzeltmekti , bir asýr ; Resmetmekti bu görkemli duruþu . .
Yürekten kopan bir fýrtýnayla mýsralara hükmetti ; Dermanýný o asil duþtan aldý , Bir çift kelam ; Yutkunmasý zor geliyordu , her tarifsiz aþk ; Bir ömre çileydi resmetmek . .
Bekliyordu her an boyasýnýn biteceðini ; Ama o aþka yelken açmýþtý gözleri . . Bir an olsun kapatmadý kapýlarýný ; O sevmekten asla vazgeçmedi . . .
Recep Hakan Açýkel
05.05. 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
recephakan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.