Kendi çýplaklýðýný unutan bir deniz ýþýltýsý olurdu vakit Ateþle dansa kalkan yüreklerin bordasýnda Bütün tanrýlar ölüme yanýt ararken, Zincir baklalarýndan ayrýlýrdý, utangaç Kendi torbamýzda ucuz bir þanstýk Göz açýp kapayýncaya kadar eskiyen gündü aþk Dermansýz dizlerimize sokulan aðrýca Yasak sularda umut avlayan tayfalardýk Ve biz þiir bakýþlý kadýnlarýn dilinde bir sitem bin baldýk O ölümün musallasýnda yüreðimizdekilerle Mercan kayalýklarýnda saklanan nesli tükenmiþ balýklar gibiydik...