Sana her mevsimde ihtiyacým var Günaydýnlarým öksüz diye sabahlara sitemim Nisan yaðmuruyla ekin oldun topraðýma Teke tek bir dövüþsün sen hep yenildiðim Ve patlayan tohum gibisin içimde Sen baþaklarda yeþerttiðim Özgürlüðümsün Hep ölüm ölüm derdin ayrýlýða gülüm Ölüm dediðin nedir ki ben baðrýmda büyüttüm Bir annenin çocuðuna özlemiyle Düþünmedim sýnýr boylarýnda sensiz ölmeyi Kaçakçý dudaðýnda sigaraca yarýmdýn dudaklarýmda Nefes gibi çekerken içime Ne çok severdin karanfilleri, gülleri kitap aralarýnda Kuru ve cansýz da olsa sen kokardý Ve öyle çok biriktirdim ki sensizlikleri içimde Doðmayan yüreðimden çýðlýklarýmla sana gül/üveriyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.