Hayat Çoktan Durdu
Ellerime sýkýþtýrdýðým kalemin izini sürerek,
Ýç çekiþlerime hep el sallarým görmedigini bile bile.
Seni hep yarým çocuksu beraberliðimizle hatýrlarým,
Unutsanda ben senin yerinede severim bizi.
Beni alýp gittiðin günden beri ben/siz’de yaþarým,
Yýrtýk sesinle yankýlanan bozkýrda.
Tek sýkýmlýk kurþun gibi þakaðýma dayadým seni,
Tetiði çekmedende beynimdeydin hiç çýkmayan.
Uðurlamaya geldiðinde sonbahar nehirde boðulacak,
Ve sen yine çaresiz yapraklarý kurtaramayacaksýn.
Ki sen gittiðinin ertesi ben yine yuvasýz,
Sen gittiðinde aþkým tekrar sevdasýz,
Sen gidersen ümitlerim hep anasýz,
Sen olmazsan kuþlarým tümüyle aþiyansýz kalacak.
Oysa gitmiþtin sen çoktan,
Hayat bende akrep ve yelkovanýyla durmuþtu hepten
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.