Ýçinden geliyormuþ, yazdýðý tüm heceler
El âlemle iç içe, yazdýðýný bilirim.
Pencerede oturup, sabaha dek geceler
Ondan, bundan, haz alýp, azdýðýný bilirim.
Hele bakýn dertlenmiþ, naðmeler astýðýnda
Piri olmuþ þiirin, saklanýp pustuðunda
Nice arif; ozanlar, köþede sustuðunda
Postalýný giyip de, ezdiðini bilirim.
Aðlar sýzlar gezerdin, kapýmýzýn önünde
Yorum, destek isterdin, hatýrlarsan dününde
Serbest, hece, nesirler; bakýn adam edin de; !
Selam kelam dolanýp, gezdiðini bilirim.
Bastýrýnca üç kuruþ, gizli saklý kalmadý.
Gece gündüz sayfaya, girdin soran olmadý.
Kalemim büyüdükçe, fesat kalbin almadý.
Sinsice takip edip, süzdüðünü bilirim.
Bir hýþýmla gelmiþtin, hýrsýn geçti mi bari
Be hey gafil, ukala; hasetlik yetti gari
Aklýnca maþa yaptýn, yönlendirip o yâri
Kör testereyle kuyu, kazdýðýný bilirim.
Evin ahalisini, egonla yönetirsin.
Bilmem, arlanmaz mýsýn? Emeði tüketirsin.
Vefalýyý satarsýn, söz yaþý akýtýrsýn.
Mazlumlarý devirip, üzdüðünü bilirim.
Zinhar kalem tutmakla, “adam olmuyor” adam
Edeptir edebiyat, usuna “bellet” Madam;
Ýzlediðin yol deðil, üstatlar eder idam
Yapýlaný nankörce, bozduðunu bilirim.
Kelam sahte, dil sahte; doldursan da “boþ” kalýp!:
Cevaba öfkelenip, “kadýya” haber salýp,
Duygularý sömürüp, vicdaný hedef alýp,
Kösele dudaðýný, büzdüðünü bilirim.
Neþe CÖMERT
Mayýs 2013