Giderken bilmiyordun, Bilemedin... Beni de ölüm uykularýna yatýrdýðýný, Umut kubbemde yýldýzlarýmý, Birer birer kurþunladýðýný... Ne yani, bir gün geri döndüðünde, Býraktýðýn gibi kalýrmýyým sandýn ? Aldandýn... Oysa avareyim Ankara sokaklarýnda, Kayýp býraktýðýn beni arayan. Sessizliðin körüklediði hasret sancýlarýna karþý, Kof bir umut daðýna sýðýnmýþým... Özlemin yaðýyor üzerime aðýr aðýr, Üþüyorum her gece, Titriyorum, Ya bir bankta, ya da bir kaldýrýmda, Bir sokak kedisinin sýcaklýðýnda, besliyorum umudu... ******** Usandým artýk, duvarlarýn sessizliðinden, Benliðimi saran gecelerin, emniyetsiz karanlýðýndan, Ruhumda dinmeyen fýrtýnalarýn uðultusundan, Gel... gel de, al beni, Özlemin karanlýk sokaklarýndan... Bana benzeyen, bu yabancý, Bu darmadaðýn adamý... Ýçimdeki mahsur sevdayý, Çýkar da al, Bitsin sensizlikten ötürü, bu mahkumiyet...
______________yorgunkalem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.