sonra! sonra gitdin halt etcek gibi okumaya güya rahmet okuttun dostluða ehbaplýðýmýza arkadaþlýðýmýza çocukluðumuza çocukluðumuzda güzel olan her þeye yazlarý bile gelmedin “-okulu var” dediler sonraki yýllarda “-izin vermeyomuþ patýronlar bahara iþallah” deye avundu ananlar “-iþallah” dedi, soranlar sorduðuna, soracaðýna piþman o yedi kýz birbirlerine düþtüler ha deyince kimseye hele köyden birine “-he” demediler senden umut kesmediler ama biliyorsun hepsi de anana “-anam” derdiler anam
oysa bilirsin öteden beri anan hiç birini layýk görmezdi sana zavallýlarýn kalbini de kýramazdý asla amma köydeki son vakitlerini anar da anan “-aldýrmadým” derdi bana “-aldýrmaz göründüm, kinayelerine süzülüþlerine bükük boyunlarýna tafralarýna gözyaþlarýna her gidenin ardýndan bakdým baka-kaldým boynumu büktüm gözyaþý dökdüm ilenemedim Memedim” derdi kadýncaðýz o sana ilenmedi, hiþ kimseye de ilenemezdi zati ben ileneceðim..
ulan memet ulan ben sana ne diyeyim uðruna köyü terk edip gittiðin seni þehirde alakoyon o kadýn terk edip gittiðin köyün hangi kýzýndan güzel o(ð)lum hangisinden daha fazla seviyor seni hangisinden daha vefalý ulan! uðruna ince hasdalýkdan gitti sana hepsinden fazla havas olan köyden baþka biri tanýmazsýn desem adýný bilemezsin aklýna gelmez