ah be usta

ah be usta
kundaklanýyorken þarapnel kokulu yangýnlarýmýz alazlarda
bu ateþ neden bu kadar pervasýz
neden yakarlar küllerimizi
söyle be usta
bülbül gibi girip bahçemize
niye keserler güllerimizi

vurulup daðýlmýþken içten içe
çarpýp yýðýlýyoruz her gün
en olmazýndan bir hiçe

bu olasýlýklar
bu olmazlýklar
neden tökezleriz bu kadar
neden bizi anlamaz
kime sitem eder yar

söyle be usta
bu kadar coþkuluyken denizlerimiz
neden suyu çekilir neden
neden kurur derelerimiz

kocamýþken bu meydanlar
bakir sokaklarýmýz neden bu kadar dar
söyle be usta söyle
ne zaman bitecek
ne zaman bu artçýlar

yuvalanmýþken gönlümüze baharlar
niye çekilir canýmýz
niye kar kýþ
niye donar her yanýmýz

ihanet kuþatýrken her gece vakti
gökyüzüne çatallar kuruluyor
yargýsýz bir ipe asýp çýðlýðýmýzý
kýzýl þafaklar vuruluyor

bak be usta
asýlý kaldým son kertiðinde
siper ediyorum ellerimi üþümüþlüðüme
üfürüðümde sallanýyor ciðerlerim
içimi yakýyor bu saz
yýðýlýp kalýyor emekleyen yanlarým
sus be usta sus
sus biraz


metafizik dersin
diyalektik dersin
ajitasyon çekersin
kafan kýyak
meze de iyi be usta
yedikçe yersin

çektin rakýyý geldin aþka
bu öyle bir þey deðil be usta
sýrýtýr bütün öðretiler
bu iþ baþka
içim kan revan
içim hasta
þu sigara dumanýna bir hamak gereceðim
uyuyacaðým sus
sus be usta

hasan polat




Sosyal Medyada Paylaşın: