Ölüm onu korkutur.
Baktým yine mezarcý yeni mezar kazmakta,
Yan taraftan bir adam, kimdir diye sormakta,
Güldü ve der mezarcý, benim içim yanmakta,
Görev oldu bu bana, ondan mezar kazarým.
Çok geçmeden geldiler, yeri nerde dediler,
Tam aranýp dururken, açýk mezar gördüler,
Boþ mezara geleni, yavaþ, yavaþ gömdüler,
Yine geldi bir ölüm, kara toprak ne yapsýn.
Biri vardý baþýnda, diz çökmüþtü üstüne,
Siyah perde örtünmüþ yaþlar düþen yüzüne,
Ölüm ona çok koymuþ, düþmüþ baþý önüne,
Çok severmiþ öleni, yalnýz kalmýþ meðerse.
Al gül diker üstüne, yas çekerek aðlarken,
Hüzün düþer topraða, gözyaþýyla sularken,
Yalvarýr hep Allah ‘a, kuran almýþ okurken,
Ölmek onu korkutur, bol, bol eder duayý.
A.Yüksel Þanlý er
Antalya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.