bir köylü olamadýðým her yeni günde doðan güneþler yenilmek için alnýmý okþadý þýpýr þýpýr
þehirimin parkelerinde korkuluklarla dalga geçen kargalarým var benim siyah benekler yeþil çimler hiç uzanmadýðým gölgeler
bu þehirin bir katili olmalý ruhumun kuytularýnda sinsice gezinen, her akþam yeni bir ceset düþer tepemden aþaðýya
ben neden yazdýðýmý bilmiyorum katillerden arýndýrdýðým ruhum kemirdi tüm bedenleri ama hiç duymadý sýkýcý bir akþam, ve ölümün melekleri yine sürek avýnda
içimde susturamadýðým sesler pusuya yattýðý karanlýklardan fýsýldarken bana bir cinayet daha iþlendi yerdeki kanýmýn içinde yatan siz deðil sanki benim
ya bu þiirlerde olmasaydý ben þimdi kimi öldürürdüm bilmiyorum. mýsralardaki bu müebbet hali ben yazarken korkutur içimde katilleri
06.05.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.