solaris

kimsenin harap etmediði
yuvasýnda kuþlar gördüm
sabahlarý
ben bir harabeydim

kendimi tanýmadýðým
gün doðumlarýnda
elimde bir güneþ
ve yukarýda kýrýk bir ayna

çýðlýksýz koþularda
sahil yoktu
martý boylarý
ve ayaklarýmda gel gitler

kendime bir hasat biçtim
verimsiz bahçelerde
bitmek bilmeyen
demet demet sýrtlar

uzaklarda
saçlarý kabaran
fýrtýnalý öfkeler
silkinmemiþ omuzlar

mezarýndan çýkan günler
yürürken üzerime
gece yine benden
kaçýyordu

ve ben kendimi tam
tükendi sanýyorken
aklým yine
baþýma geliyordu

bugün
yine günlerden benim
þimdi saat kaç?
bir güneyden bir kuzeye
yürüyordum sanki ben
ve bir kuzeyden
bir güneye

sonumu bilmeden.

04.05.2013


Sosyal Medyada Paylaşın: