Büyümesek Hep çocuk kalsak, Hiç kirlenmesek, Kirlensek bile, Elimiz kirlense, Elbisemiz kirlense… Ama kalbimiz temiz kalsa, Tohum diksek, Aðaç olsa. Orada Salýncaklarýmýzý kursak, Sallansak Bir o yana bir bu yana.
Hiç kirlenmesek, Elimiz kalem tutsa, Yazsak, çizsek Adalet için çalýþsak... Elimiz kana deðil Suya dokunsa, Alsak serpsek yüreðimize. Büyüsek ama Çocuk kalsak, Büyüklere el uzatsak, Barýþtýrsak mermileri, Tabutlarý kaldýrsak, Kelepçeye Hiç gerek kalmasa...
Büyüsek Deðiþtirmediklerimize aðlasak Sonra ölsek, Topraða karýþsak Topraðý temizlesek Günahlardan... Sonra yeni bir bedende Dünyaya gelsek… Gözü yaþlý insanlarýn Gözyaþlarýný silsek Minik ellerimizle,
Gülseler, açlýðý, susuzluðu, Evlat acýsýný unutsalar. Bizimle tekrar doðsalar , Kar olsa yaðsalar. Birlikte mavi denizi izlesek, Balýklara baksak , Özgürlüðe baksak. Mavi denize düþsek, Erisek birlikte.
Doðsak, büyüsek, Yaþlansak ama Çocuk kalsak…
Yunus YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ararat07 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.