Öyle býçakla keser gibi, Tek kelime ile seni unutmamý, Þu deli yüreðimi zifiri bir karanlýða sarmamý, Yani unutmamý istiyorsun öyle mi?
Bilmiyorsun, Hiç bilmiyorsun sen sadece kendini avutuyorsun. Beni de tam þuramdan, Sol yanýmdan, Yani en zayýf yerimden kalleþçe vuruyorsun.
Ulan birde karþýma geçmiþ piþkince unut diyorsun, Bilmiyorsun ki, Aklýmda yüreðimde her hücremde sen duruyorsun, Her nabýz atýþýmda yine sen vuruyorsun. Bilmiyorsun bütün damarlarýmda sen yürüyor sen akýyorsun, Ateþ gibi Taþkýn bir volkan gibi Susuza kaynar su gibi Ne içmek mümkün ne de senden vazgeçmek…
Öyle yekten bire bir unut demesi kolay Sen çöldeki Mecnun’a serabý anlatsana cancaðýzým. Anlatsana, Afrika’daki aç çocuklara sýcak somundan vazgeçmeyi, Soksana aklýmýn bir yerlerine senin olmadýðýn bir aný, Öyle unut demesi elbet kolay ey gönül sýzým Sen Mecnun’a bir yol göstersene Leyla’dan baþka.
Oh be ne ala! Sen unut diyeceksin ben unutacaðým, Unutacaðým seni öyle mi? Sabýrla sensiz zamanlara katlanacaðým, Sensiz nefes alýp geceler aðartacaðým, Yýllarý devirip hasretinle yaþayacaðým öyle mi? Caným istediðinde ellerini tutmayacak, Saçlarýna dokunmayacak, O zümrüt gözlerine bakmadan mý yaþayacaðým? Bir de, bir de kendimi böyle yaþadým sayacaðým öyle mi?
Celal Þahbaz (yorgunkalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.