SEN BİLMİYORSUN

Yine sensizliðin mevsimindeyim,
Hüzün egemenliðini ilan etmiþ geceye.
En matemli yenilgilerimi toparlýyorum,
Biraz daha sen akýtýyorum gözlerimden.
Yüreðim buruk, kaskatý kesilmiþ suratým.
Dokunsalar hýçkýra hýçkýra aðlayacaðým seni.
Alabildiðince karanlýk süzüyor gökyüzü,
Dýþardan yaðmur çiseliyor pencereme,
Seyre dalýyorum her damlada akýp gidiþini,
Bu ne görkemli bir gidiþtir böyle!!
Yere vuran her damla en hüzzamlý melodileri duyuruyor,
Yüreðimin kuytularý depreþiyor acýlý yanýyla.
Etraf çok sessiz..
Yanyana duran sokak lambalarýnda sen saçýyorsun,
Iþýldatýyorsun sokaklarý..
Ve yaðmur taneleri mis gibi kokunu yayýyor .
Dalýp gidiyorum yaðmura,akan sele..
Sokakta geçen bir araba sesi,
Ve çukura biriken suya gömülürken etrafa saçýlan sen!
Ýrkiliyorum birden...
En çirkef küfürleri savuruyorum giden arabanýn ardýndan;
Seni etrafa saçtýðý için.
Evladýný yitirmiþ gibiyim..
Acýyor içim.
Gece sessiz ve sensiz akýp gidiyor.
Delikanlý sigaram parmaklarýmýn arasýnda
Külünü döküyorum yanýbaþýmdaki vazoya.
Sela sesiyle ayýlýyorum,
Ve bu günde ezan bitene kadar baþým secdede seni dileniyorum.
Gün karþý daðýn ardýndan yükselirken ,
Derinden bir "amin"le sürüyorum ellerimi yüzüme.
Düþünceme saplanan bir yaþanmamýþlýkla,
Kaybolan gecenin boþluðuna süzülürken,
Tutunacaðým dal oluyorsun yine.
Ben seni çok özlüyorum,
Sen bilmiyorsun..........

Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın: