Bu çiçek bu mevsimde açmaz ey bahçývan
Su ellerinden aksa da bir akmasa da
Bahçe boþ,rüzgar kavi ve sen
Ýsmi alnýma çatýlmýþ olan
Ömrüme süs diye kondurduðum silüet
Azýmý çoða tut , yüzümü sana
Aklým bende kalsýn ,düþüncem sana
Hýrpala , acýt , yarala ama
Avuçlarýna býraktýðým ruhum ruhuna
Kansa da bir kanmasa da
Þehrin en izbe yeridir gökyüzü
Göðe döndükçe yüzüm
Yüzünle avunurum
Sesinle ýsýtýrým ellerimi
Söylediklerimi ...
Söyleyemediklerimi...
Kimliðimin ötesinde doðduðum toprak
Yurdum benim
Öldüðüm , dirildiðim kucak
Ýbriþimden bir ipin ucunda
Savrulan ýslýklý yalnýzlýðýmýz ...
Hiç bitmeyecek bir yolcuða çýkar gibi
Adýmlarýmýzý yükleriz saðanak yaðmurlara
Ayný ritmi vuruyor ya kalplerimiz
Þimdi birlikte
Ölsek de bir ölmesek de ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.