hafiften bir otobiyografi...

Geçmiþe gözyaþlarýný serpmiþ
geleceðe bakan suskun bakýþlar
zaman durmuþ gözlerinde
sýkýlmýþ kendi içinde
duraðan yýllar,

uçurtma avcýlarýndan kaçan
yalýnayak çocuklar büyütmüþ içinde
havadan kapmaktan býkmýþ uðultularý
hayat sanki baþ aðrýsý bir bilmece…

dolandý düþüncelerine
neye kansa, yalandan “…mýþ” gibi yapsa
bilemedi ne tarafa atlasa
hangi kapýyý çalsa,

boþ sözler olmadan
kim buyur eder yeni büyümüþ bir deliyi
maruzatý var
götürüsünde yýllarýn, alacaðý gizli…

omuzlarýnda görevleri
yerli yerinde duruyor kanatlarý
hangi rüzgara kaptýracak, ýlýk meltemlere karýþacak
göç mevsimleri hangi aydý
kafasýnda kocaman bir soru iþareti

çokça saçmalýklarý bünyesine sýðdýrmýþ
sözcüklerin leylasý,
oturuyor bir þiltede
oluyor suskunluklarýn en gevezesi

vardý bir gayesi,
saklanbacýydý, körebesiydi derken
topunu kaptýrdý geçkin teyzelere
yað satarým bal satarým derken,
sevgiyi katlettiler alnýn ortasýndan

çalýþdý çabaladý bir gaye daha edindi
daha menzilinden çýkmadan
baþladý top atýþlarý
atýþlar serbestti,
nasýl olsa
deli gibiye her durumda bayramdý…

oynamadýðýndan hiç
kazandý mý kaybetti mi?
durmaksýzýn durmaksýzýn
saklamalý belki de kendisini
ah leyla
ah leyla
kimse bilmez keskin bakýþlarýnda
hep bir baþýnalýklar, çokça sýrlar gizli…

( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın: