Çok zor bir kaðýda yazmadan konuþmak
talan olmuþ bir hayatý sýfýra çekmeyi düþünüp
ayný yoldan defalarca geçip biraz üþürsün
çokca sancýsý topraðýn
yeþerttiði güller gözlerden ýrakta
varmak istemediðin yollar birleþir gecede
Tükenir elbette beden
açýða vurulmamýþ yüzlerce sýrlardan biri olarak kalacak
yumurta üstüne binlerce hiciv
kokar hasret kýzartmasý
Ümit kör noktasý zamanýn
doðar doðmaz üzerimize kalmýþ suçlarýn en aðýrý bu
orada hep bir küçük çocuk var, yalnýz
aðlarý insanlarýn arasýnda
Elini tutan yok
kanayan bir masalýn fiskos sephasý altýnda
yaprak titrer kadýn gibi
çatlamýþ merhametine birikir mutluluk cellatlarýn
daðýlmayacak kadar güzeldir aþk
ayný kanlý aynada
Çok zaman bir þey birikir
yutkunumaz insan itinalý sözler gibi
dýþarýda ölür, evde gömülür yaþlar
veremli gözbebeklerinin inceliðinden
hissizdir
Tuzluðun deliklerini kapatan nem
bir çýkmaz sokaðýn mübtelasý eder insaný
ecel koynunda terlidir her uyanýþ
bütün bir kýþ üþür milyonlarca sivil hücre
hiçbirine anlatamazsýn
bahane bulamazsýn kalbin týkalýyken
sonra zamansýz bir yakarýþ
apansýz kayýþlarý kopan atýn seyrek düþün boku
insanlýk tarihine destan olarak yazýldý
ey topraðýmda ölü binlerce ölmüþ hatýra!
ey aziz bahane!
ey aziz ati!
Muhtaç olduðun kudret damarlarýndan akacak kanda
taptýðýn tembelliðime yemin olsun,
ne mutlu insan pasalak olunca!