Zü
GÖNÜLDÜR HÜLÂSASI
Hep bir can deðil miyiz bu dünya âleminde ?
Baþ bedene baðlýdýr ayak gider zeminde.
Sanma ki cümle dertler yalnýz sende toplanmýþ,
Herkese ayrý bir çark, hýzlý döner kiminde.
Sanma ki her gördüðün pembe dünyada yüzer,
Nasýlsa son bulacak pembe olsa ne yazar,
Dedim ya çark dönüyor, öðütür azar azar,
Çýkmadýk canda umut güle konar kiminde.
Kara bizim ak bizim, deðil mi ki adý gün.
Gecenin sonu sabah tutturmuþ inadý gün.
Ayrýlýklar olsa da , kavuþmanýn tadý gün.
Her gün sönmez ýþýklar bekle yanar kiminde.
Tatlý dil güler yüzdür insanlýðýn fazlasý,
Kimi beydir paþadýr, ama insan mahlasý,
Ýki kulak iki göz, gönüldür hülâsasý ,
Sevgiyle âbad olur, yürek donar kiminde.
Ýki sevda vardýr ki, yürekleri kavurur .
Biri beþer biri HAK , külü göðe savurur.
En nihayet sonunda bir mecnûna çevirir.
Tükendim sanan yürek belki onar kiminde.
gelin
Aralýk- 2007
KIRÞEHÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zübeyde Gökbulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.