parçalı yokluk

nefese dahi ulaþamayan çýðlýklar boðuluyor

kanýyor yeryüzü, sessizliðe gebe lanetlerle

tutsaklýðýný taçlandýradursun gökyüzü

serçeler intihara koþuyor

kýrdýkça göðüs kafesini, zincirlerini

diþleri dökülüyor hayatýn

tutamadýðýmýz yakasýndan

ve çoktan býrakmýþlýðýmýzdan

dönüp arkamýza bile bakmadan

dikenli teller dolanýyor kalbimizi


-yitirilmiþ yaþamlarýn mezarsýzlýk sürüncemeleri..-








yokluk, güneþi batýdan bile doðurmazken

arefesinde kýyamet, huzursuzlanýyor

ebabil sürüleri kanatlarýndan dökülüp

tüylerini yaslýyorlar yarama

bilirsin

bu cinayette çýrpýnýþlar nafile

nihayetinde sarhoþ bir ölüm

gözlerinizden azade

perde perde

ellerinizle






ölümün sessizliði koyuluyor çýðýl..













Sosyal Medyada Paylaşın: