geceyi gündüze bağlarken, susmanın yansıması...

uzaðýndan bir kýyýnýn
taþ kaydýrýyorum dümdüz denize
yersiz sözler büyüyor içimde
duruyor rüzgar öylece…

zaman akmýyor düþüncelerimde
saate, takvime bakýyorum
yarýna varmýþ ,
gece gündüze baðlanmýþ bile…

susarak aðlýyorum, tükenmiþ sorular
cevaplarýmý yitiriyorum,
korkusuz bir korkak
yenilmenin
en büyük zafer olduðunu anlýyorum

usulca daðýtýyorum, ne varsa
gelmiþ geçmiþ tüm yoklamalara
YOKUM diye haykýrmak istiyorum
yokoluþun varoluþ biçimine saklanýyorum

yakýnlaþsam bir daða,
ya da kaçsam dümdüz ovalarda
yamaçlardan uçsam, kayalýklarda parçalansam
duygusuzlaþýnca insanlar, hepsi bünyeme yarar
diyorum, zor diyorum, uyuyamýyorum

binparça, dur bir dakika
bir þey vardý düþlüyorum, özlüyorum
her yola koyuluþumda
nihayetinde nereye varacaðýný unutan
keloðlan masallarýna olayý baðlýyorum

sonra yine susuyorum
denizin suyundan uzak, kýyýlardan uzak
duran rüzgarlarda çýrpýnýyorum
kýyýya sýðýnamadan, boþverip taþa maþa
fýrtýna denizlerinde kendim boðuluyorum

noluyor diyorum, noluyor
en az ben de sizin kadar
anlamýyorum anlamsýzlaþýyorum
en iyisi diyorum
en iyisinden en alasýndan,
gelmiþine geçmiþine en güzelinden
en afilisinden dur bir susayým diyorum

olmasaydý böyle, olmasaydý... oldu ama böyle,
daha çok susayým diyorum
aslýnda þuanda yalnýz kuþ cývýltýlarýný duyarken
kana kana en temiz en berrak
susmalarý yudumluyorum…

( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın: