ýssýz bir gemi geçiyor, gecenin puslu saatinden, berrak teni beni alýyor sahilden, gözleri ýþýl ýþýl parlýyor derinden, dolunay bana bakýyor gemiden, veda sözcükleri koþuyor peþimden , matem sürüklüyor gemiyi yerinden yerinden... çýðlýklar uzaklaþýyor vedanýn eþiðinden, unutuluyoruz derinden derinden... göklere çiziyorum resimler, efil efil esiyor yeller, karanfilide severler... bahçe gibidir gönül derler... ruh bir yana giderken, deli gönül ne eyler . yaþantýlar bizi körükler, hayatlar bizi sürükler, bizi biz yapan acý gerçekler, bizi birbirimize kenetler. þans yokmuþ gibi ölüme gidenler, geri gelmesinide bilirler. yersiz yurtsuz gezginler, sevgiyi kadehten içerler, aþkýn þarkýsýný sesizlikte bilirler... karalarý baðlayýp gezenler , aðlayýpta gülenler , deðerini bilenler , yaþamayý severler... her gece kaçanlar elbet durmasýný bilir, kaçýp göçen mezarlar, aþkýn ihanetidir. yarýný göremeyenler...ölü deðil zifirin ta kendisidir. zifiri bir karanlýk, ardýnda býraktýk, biz bu yollarý sessizce aþtýk. kalbimizde mühür,ellerimizde ömür ile kucaklaþtýk, yaþamasýný biliyorsan ölmesini hayli hayli ezberleyeceksin, ölüm korkutmasýn gözünü derin duygular gizlerler. gözden ýraksan eðer kalbinde de vardýr boþluklarýn... sevdiysen bir kere seveceksin ölümüne, döneceksen sözünden , bu gemi seni bekler....yinede.... Sosyal Medyada Paylaşın:
MerveKarasu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.