Susmak konuşmanın yarısıydı bir zamanlar

En garibi de ne biliyormusun ?
yaþarken ölmek!!!
þu günlerde çok düþünür oldum.
hayattan baya uzak...
içimde fýrtýnalar kopuyor, deniz oluyor okyanus.
konuþamýyorum eskisi gibi...
insan ne konuþur ki hayatta !
ne konuþula bilir ki diyorum. gece, yürüdükçe sokaklarda.
sokaklar eskimiþ izlerimi takip eder.Belki karanlýktan biri çýka gelir aniden.
her insan çizdiði hayatý konuþur, her insan yapmak istediklerini tam olarak yapmadan uyur.
gözleri kapalý dinler olan biteni.

hayatýnda bir kuralý vardýr ve aslýnda konuþmak için pek de fazla kelime yoktur.
Hep ayný frekansta akýp gider zaman.ve hep ayný dengede geçen bir sürü hayat.
ince bir çizgi sonrasý bayat.

kurallar bizi sýnamak için var peki ya hayat ?
herkes birbiri ardýndan konuþur hep çizilen satýrlar ve hep oynanan sahnenin süsü aynýdýr.
ne kadar cümle varsa daðarcýðýmýzda hepsi yalandýr hayatta.
çünkü konuþacak bir kelime vardýr oda palavra.
hayat insaný yanýltmaz aslýnda bütün yanýlan insandýr .
suçu hayata atan yine insandýr, bu sefil dünyada.
öðrenmenin yada öðretmenin bir manasý yok insan yine insandýr sonuçta.
cümleler yetmiyorsa buna .unutma sende insansýn hayatta...

çerçeve içinde onca fotoðraf,
konuþulanlar saklý aðýtlarda. ben unuttum çoktan geçmiþi.
ben unutum konuþulacak onca cümleyi,
unutursun yarým kalan günleri .
bir gül daha açar mý koparýldýðý yerden gördün mü peki.
gecikirsin düþlerime !!! konuþamayýz bir sonun ardýndan eskisi gibi,uzaklar ayýrmýþ ise bizleri.daha dün gibi yalana ortak etmiþizdir meydaný .
konuþacak çok þey yoktur hayatta her þey bayatta olsa merhaba dünya merhaba.

konuþmak için tek kelime bulamýyorum sana...
her seferinde geceye býrakýyorum düþleri,düþüncemin olduðu yere gidiyorum ezelden beri.
düþlere dalýp uyanmak istemezcesine akýyor gözlerim ellerime.
bir iki fýsýltý uzanýveriyor kulaðýma.
yaðmur yaðýyor dýþarýda,koþuþturan insan kalabalýðý art arda...
ve bir son daha.
insan anlamazken kendini yaþam ölüm iken.
konuþmak ne kadar doðru hayata
Sosyal Medyada Paylaşın: