þehrin bütün sokaklarý sana çýkýyor sevgilim hangi çýkmaza girsem son kapý adresin--
çok zamandýr kokusu içinde saklý düþ katili karanfiller yetiþtiriyorum gönlümün bahçelerinde aðzýmýn içinde kaybolurken sözlerim aldýðým her nefeste teninin terinde ýslanýyorum gün doðumlarýnda ýsýrýrken her bir yanýmý yýlanlar-çiyanlar karanfil kokusunun bu denli ruhumu karartacaðýný bilmezdim o zamanlar
tek içimlik cigaranýn kefaretidir sevmelerim saðanak yaðýþlarýmda boðulur günbatýmlarýnda arsýz düþlerim üþürüm ellerim üþür aklým üþür an gelir ölürüm karanfil kokulu gölgelerin altýna gömülür bedenim