kýsa arzulu bakýþýyla süzüldü yolun karþýsýna çocuk annesinin elinden koparak yaklaþtý bahara...
sýcaktý sýcak olmasýna ama ilkti de þaþýrttý hepimizi ilk göz aðrýsý olmak böyle bir þeydi iþte yollara döküldü herkes ilahi güneþ...
aþk sarmalýndan yalnýzlýk kýskacýna kadar yürüdüm... yürümedim sanki... gelen yolcu giden yolcu bölümleri gibidir aþk baþladýðýnda baþladýðýna bittiðinde baþlayacaðýna heveslisindir gelen giden deðiþir aþk ve yol deðiþmez...
içimdeki kent terk edilmekle öyle dolu baþka baþka hayatlar soluyorum bütün yalnýzlýklar adýna... yüzüm yok erken gelen yazlara bile çýkýp dökülsem ortalýk yerinde yolculuðumun... ama menzilim belirsiz ýssýzým susturulmuþ çocuklar gibi huysuz adý anlamýnda bir akþamýn hatýrýna susuyorum saçlarýna...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.