eski bir sürgün yoludur gözlerinden yanaklarýma doðru uzayýp giden o istikamet senin için aðlamak sevgilim acýya bal katmaktýr lakin kimse bilmemeli çekik gözlerimin o nurlu sevgilisini
çünkü eskir ve eksilir her yeni gidenlerin ömründen bu yollar uzun bu geceler güzün dilindeki bir ayrýlýk ninnisidir aþkla uyuyan bebeklerin ancak yüreðinde büyür devasa Ülküleri
þimdi söyleyin nasýl bir ölüm korkutabilir ki bizleri bu sürgünler yurdunda bu kahpe kýzanlarýn yalanlarý dolanlarýyla dallarýmýzda çürüttükleri kýzýl yanaklý elmalara bakýp da acý kahkahalar atýyorken
boz yeleli kurtlar dolunaydan ürken atlarýn ardýnda ulurken esrarlý vakur bir çýðlýk gibi münzevi sur’a üfleyecekken tam da Ýsrafil ayrýlýktan yana düþerse bakýþlarýmýz bu sefer ölmek için dahi olsa tek gülen biz olacaðýz
öyle ise misal kim var kim yok gelsin üstümüze vurun anayurt yolunda bizi vurun da Tanrý daðlarýna giden O son kafileye yetiþtirin çünkü topal itlerin aklýmýzda kalan kirli izleri var ne yapsak Kaybolmuyor milletim
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayalayna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.