Emmimin Abdýraman þahit oldu bu duruma “-len olum ne þanslýsýn len sen bunnarýn hepisini götürüsündür” ben “-yok yau” dedim üsdeledi “-benden laf çýkmaz o(ð)lum, aþgolsun valla” “-hepisi de benim dünya ahret bacým olsun þartlar þart olsun hiþ birine elimi bile sürmedim” deyinçe “-hey dinini yandýmýn gaderi senin elindeki fýrsantýn yüz de biri benim elime geþceðdi de gösderceðdim sana düne kaþ böcek..” diye ne hayýflandý
“-len olum bu ðýzlarýn hepiciði sana havas len” “-biliyon” dedim “-ee “-boþ ver” dedim, “-iki ðün sonura unudurlar “-anam avradým osun olum sen çok piþman olusun eðerinem “heyvah ben ne bok yedim” deyelek dizlerini döðmezsen ben de hiþ biþiy bilmeyon aha sana cýzýk ” …… “-emme faydasý yok sen böyle gedersin.. ! sen adam olmazsýn
gapba felek bize asýymýþ okarý üsdelik elimiz de arkadan baðlý etiþecez deye galgýyýp debeleyip duruyoz, bunun da gelip aðzýna sürtüyollar bu da “-ý-ýh ben yemecen” deyoru da baþga biþi demeyo gel de gahrolma”
iþin aslý kimsenin de ahýný almadým emme! nedir bu benim baþýma ðelenner “olmayan iþin bi hayrý vardýr” ……….. züðürt tesellisi mi acaba emme yalan yoook! içimden gelmeyo vallahi .. garþýma dikiliyo Özlemin hayali dilim ýkrar etmeyo elim dutmayo aya(ðý)m getmeyo gatli þeytan bana galebe çalamayo ahh ah Özlem..
benim iþim ders çalýþmak baþarýlý olmak emek verip karþýlýðýný almak emelim kendi ayaklarýmýn üzerinde dimdik durmak anama, gardaþlarýma ðol-ganat germek
yalýnýz hemen her aþamada ev sahibim bizim köyün Gundallý Öretmeni Bayram Hoca beni evine yemeðe götürür Allah ne verdiyse sofrada “-senin yemen ilazým” ……… “aç ayý oynamaz aç insan, amelelik edebili, daþ daþýyabili amma aç insanýn gafasý çalýþmaz sana zeyin açýklýðý ilazým” derdi “acaba atmýþaltýyý o yüzden mi sökemedim” deye geliyo aklýma” ………
“-bak evladým, yengen seni Aptullahdan, Cennetden, Güllüden ayýrýyo mu nasý olsa burada yemek biþip-duru hazýrlaycan deye u(ð)reþca(ðý)na bi fazla ders çalýþsana”
“-Gýdýlý ’nýn evindehi çocuk” deyollar ya ona yetiyo haralda göðsü gabarýyo insanýn ben de yýllar sonura yaþadým bunu o zamana ðadar farketmemiþiyin
Býzi Bayram da ondan görelek gari “-gayýnçý Em(i)ne Abl(a)ýn çarýyo” valla bi beslenividim o sene zýndýk gibi çakýr gibi herkeþ el üsdünde dutuyo
anam “-bizim o(ð)lan sanýsýn Köy Hocasý el elinden yemeye alýþdý aðzý eðilmeyo hergün bulgur aþýna esgiden yerdi guru-yavan acý sovan ne bulusa olaný okudalým derkene etiþemez olduk yeyip-iþce(ði)ne moderen fantezi biþi oldu çýkdý valla”
Allah dutduklarýný altýn etsin ekmeð elden su gölden hesabý o sene köy danasý ðibi besideydim Gýdýlý’ya, Býzi’ye maçýp olmamað uçu bende en yünsek notu alacan deye bi gayretdeyin ki sorma
Allah var ya birez de Hocalar “-gocaman o(ð)lan prestiç meselemesi yapmasýn” deye haralda üdelik bi de mümessil olunça.. bana her zaman baþgalarýndan fazla veriyollar gibime geliyo aslýnda
hatta bi ðün bu durumu sorunca ben Musdafa Hoca “-çan eðrisi uygulayon mejburen” bu çan eðrisi de ne ki len herkeþe gafadan iki-üç fuan ekleyollar haralda
Resimdeki benim ilk öðretmenim Gundallý Öðretmen, Bayram Akyollu Allaha emanet olsun güzel uzun sýhhatli ömürler dilerim.
bu müstesna resim için Sn Mehmet Biner’re teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.