Düþünüyorum gözlerim kapalý. Neler geliyor neler geçiyor bir bilseniz aklýmdan. Anýlarýn ve þüphelerin doldurduðu gözlerim kapanýp, kapanýp, açýlýyor düþünürken. Bir karanlýk kuyunun içinde gibi hissediyorum kendimi.. Bakýyorum, Ve bir ýþýk bile göremiyorum, düþtüðüm kuyudan… Karamsarlýklar doldurmuþ içimde, Yüreðim titriyor… Korkularým sarmýþ benliðimi, hatta benim her yerimi.. Aklým karýþýk, olan bitenlerden. Uðraþýyorum’ da, bir türlü çýkamýyorum düþtüðüm kuyudan..
Ve sonra düþünürken, Neler, neler gelmiyor’ ki aklýma. Çocukluðum’ mu, dersin, gençliðim’ mi dersin! Yoksa memleketimizin, hali’ mi dersin Yoksa kaybolmaya baþlayan, þu milli deðerlerimiz’ mi dersin Daha neler, neler geçmiyor ‘ki Gözlerim kapalý, düþünürken aklýmdan.. Bir kuþku küpü içim Korkuyorum.. Yeter deyip çýkmak istiyorum içine düþtüðüm bu kuyudan.
Aklým almýyor olanlara. Ben bir hiçim þaþtýklarýma çare arasam Bazen boþ ver diyorum düþünürken kendimce Boþ ver Yýkýlsýn batsýn bu dünya altýnda kalanýn caný çýksýn gelsin aklý baþýna Ama olmuyor, Sonunda bir ucu bizlere de dokunur diye, Korkuyorum ! Ýçinde bulunduðum çýkýlmasý zor karanlýk kuyudan..
30 Nisan 2013 A.Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.