gözlerinden
hep yorgunluk okunuyordu kara adamýn
söyleyin bana, kolay mý
kandan uzak tebaya baba olmak
dayýlarým gibiydi, dedem gibiydi
ben zaten çok önceden
asilliðin renklerine
aþinayým yaðmur sonrasýnýn
ne zaman
þehrime baksam bu tepeden
ismin dolanýr dilime
kederime þamar iner izlerinden
o an
sanatýn yankýlarý kulaklarýmý çýnlatýr
hayat kavgasýnda
baþarýnýn onuru akar gençlerin terinden
ardýndan gelse de gönül incileri
akþamdan önce deðil midir ikindi
seheri beklerken hiç solmayan gül
inkar edilemez elbet
sevgiydi, saygýydý
sudaki dalgalarýn haykýrdýðý nihayet
alçaktan sürününce bozdað’ýn dumaný
þehrimi seyrederken yokluðunda
biliyorum ki
ya ketum ya da
þarkýsý hüzün yüklüdür bülbülün
hani
gittin ya geçen bahar
bundan böyle mayýsýn selamýndan
kanadý kýrýlýr rüzgarýn
ve pýnardaki
kurumuþ yosunlarý ýslanýr bütün taþlarýn
þimdi
bir varmýþ, bir yokmuþ olsa da ten
kim bilir
ne þiirler öksüz kaldý sen giderken
29.04.2013-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.