adýn kimsenin bilmediði bir mýsrada gizli
saðýmýn damaðý olsaydý
solumdan aldýðým bu tadý
bu kadar yadýrgamazdý
gölgesi ay haylazý bir zaman
ve kirpiðinde bahar gezdiren yokluk
tut ki alacadan aþaðý düþmüþ
darasýna hakim bir gölge
ve bir þiirin anlýna yazýlmýþ adý
üstelik okunmuyor dilsizim
mahkum bir bilinmez
kolluyor sokaklarýmý
fincan yataðý bir hatýr
telvesi bin kahýr geçmiþim
ve bilseydi
dili dilimin tercumanýydý
gölgesi düþtüðü vakit gözlerinin
ve bir an sezseydi incindiðimi
in cininden ben dilimden olurdum belki
ve süleymana þikayetim olmazdý
þemsi bu kadar doðrulamazdým
önce içten baþlayan yolculuk
sonra topraktan nefes umardý
bilmezdim susardým
süleyman
yazdýðým cümle içindeyim
içimde içerlenen bir ücrayým
ne hýrsým ne sýr
hepten kulum
küle mahkum
þive bir oyundu damaðýmda, adýný her andýðýmda hep kaybederdim...