Sen gidersen…
Köyü boþaltýlmýþ bir çocuk gibi anlamsýz çýkarým yolculuklara
Bir ihtiyar iniltiye uyanýp hüküm ve sual aralýðýnda kapanýr tüm geçirmiþliðim
Ve birden çýtýrdar zaman yanýk topacýmýn gölgesinde
Altýnda kül barýnýyor týrnaklarýmýn nicedir
Sonra ala bildiðince koþuyor gözlerim
Bildiðim bütün tanýdýk kelimelerin
Altýna ellerimi sokuyorum
Damaðýma sesler dayýyor
Kokusuyla eþ bir gez yanýðý
Farkýna parmaklarým varýyor önce zaman gülümsüyor
Ve ben ne zaman dönüp baksam külü de güzelleþiyor gözlerinin
Ýçimden içeri giremiyorum o söz den beri
Dudaklarýmda oturan onca çirkin kahkaha
Taþýyor artýk hat yollarýma
Ve hiçbir harfin kabullenmediði
O sýr artýk ýsýrýyor tenimi
Ýçimde yadýrganan o iskemleye
Artýk küllerini koyuyorum
Hadi sen ve ay girin içeri
Soran olursa
iki tanýdýk kelimenin altýna girip
bir türlü kaldýramadýðým bir ses rengiydi adýn derim