ah! karanfil
içine nil kaçmýþ deniz gibiyim
ince bir sýzýnýn rehaveti damarlarýmda
aygýn baygýn salýnýyorum sert rüzgârlarýn iniltisinde
tüm martýlarým çöplüðe atýlmýþ sanki
çýðlýklar çýðlýða karþý savaþ içinde
kulak çeperlerimde gelincik kýzýlý
yanýyorum be karanfil...
þimdi “ annem gelse” diyor
aklýmda azalan melekelerden biri-
de demekle istemekle olsa keþke
nasýl takvimden tersine yaprak düþmezse
gidenler de geri gelmez karanfil
anlayacaðýn “ annemden medet umma”
ateþ benim sen külsün
ben için için tutuþup, alev alev yandýkça
sen küllerini savuracaksýn ki köz olayým, toz olayým
nârým yakmasýn çayýr çimeni...
bulutsuz gökten taþ yaðar –mý
yaðar be!...yaðar karanfil
yemin billâh olsun ki yaðar...
kurak topraðýn üstüne gülle gibi düþer
düþer de bakýrdan kevgire döner dünya
bak bana tepesine taþ düþmüþ dam gibiyim
oluklarýmdan kan içiyor sýrça serçeler
topraða düþen her damla akrep çýyan yýlan...
nereye bassam neye dokunsam hainlik fýþkýrýyor
aðulu fýçýda yýkanan güllere benziyor yapraklarým
çürümüþ, eprimiþ...
böyle posasý çýkmýþ hayatýn içine tüküreyim-
de neye yarar...iþe yarar mý isyan
“topraktan öte yol yok” karanfil
karnýmýzý geniþ tutalým hem öyle geniþ olsun ki
tüm kötülükleri savaþlarý toplarý tüfekleri tanklarý hainlikleri...
hinoðluhinleri yeryüzünden silelim...
silelim mi?
varsýn yok etsin bu eza- çok da týn-dý
þöyle çocuklara anlý þanlý yollar açalým
orman neþesinde,panayýr çýlgýnlýðýnda mavi bir dünya
uçurtmalar olsun! sarýlý- kýrmýzýlý kuyruklarý beyaz
meydanlarda dönme dolaplar atlý karýncalar....
pembe pamuk þekerler, kediler de köpekler de olsun
olsun be! karanfil
gökyüzüne ulaþan salýncaklar
ay-da olsun yýldýzlar da... kelebekler ve peri masallarý...
hem masalsýz hem çocuksuz dünya hiç çekilir mi?
unutmayalým
eninde sonunda kötülük iyiliðin önünde diz çöker
öyleyse
umuda barýþa bizlerden selam-
selam olsun karanfil...
ayþe uçar
28-04-2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.