İnsanlık, Allah'ın Toplama Kampı mıydı, Azize?

Sensizliðin izbesinden, tam tepesinden varoþlarýna bu þehr-i Ýstanbul’un...
Kese kese baktým, Azize!
Baðrýmýn þehrinde bunca pasaklý çocuk ile...

“Al baþýna çal" demiþtin "kaderini…"
Çaldým, Azize!
Hakkým olaný çaldým(!) ve hak etmeyenlere(!) daðýttým.
Bana son kez baktýðýn da, ki...
Bir ýþýk gibi aradýðýmý soluðunu, o Peygamberin...
Kardeþimi arar gibi aradýðýmý biliyordun!

1)

"Bize ne lazým" diye soruyorsun
Bize tehdit ve öfke lazýmdý.

Onlar teklifleri ve sevgileriyle geldiler.
küfrü býrakýp duaya sardýlar

"Toplum" dediler
"Toplumsal"
"Toplum için…"

Ýnsanlýk, Allah’ýn toplama kampý mýydý?
Allah’la kapatýlmýþ bir toplumun
Allah’a kapaklanmýþ bir toplumun Allah’sýzlýðý bile muhafazakârdý…
Muhafazakâr Allahsýz’lýðý ’devrimcilik’ diye yutturanlar…
Oysa devrim neydi bilir misin?
Ýnanan bir toplumda inanmamaktý!
Yakmak yýkmak darma daðýn etmekti...
Þimdi herkes Barýþ’tan ve konuþmaktan yana!
artýk konuþa konuþa kangren edecekler.

Bombalar çaðý bitti

Korkaklar çaðý baþladý.

Yani bizim çaðýmýz!

“Korkuyorum” demiþtin
“Sen hiç korkmuyor musun” demiþtin.
“Seven insan korkar” demiþtin
“Þu gözlerine bak, bom boþ bakýyorsun” demiþtin.

Ben çocukluðumuzda da böyleydim Azize
Þimdi saðýna beyazlarýn düþtüðü bu öfkeli adamýn
Soluna býraktýðýn bu zýpkýný yerken de hýk’lamadý, bil.
Korkmak nedir biliyor musun?
Korkmak kendi içinde ölmektir.
Ve dýþýndan bir daha ölmemektir, Azize!

2)

Sensizliðin izbesinde en kuyularýnda bu Þehr-î Ýstanbul’un
Gýrtlaðýmdan ruhuma soktuðum bu özlemini

Diþlerimi sýka sýka yuttuðum ve kahrýný

Olmayan çocuklarýmýzla çekip gittiðin bu alemde

Kafama dikiyorum þimdi tüm meyhaneleri

Öyle ki kardeþ kanýndan baþka içkisi
Kardeþ etinden baþka da yemeði olmayan bu meyhanesinde þehr’in
Adamlýk: itlerin suresi: yüzlerine sürdükleri aminleri oldu.
Biz bu dinin deðil mü’min’i, kafiri bile olamayýz Azize!

3)

Biz çok mu temiziz sanki?
Kimle dans edeceðimizi bilemedik.

Bozduk akýþý
Kapýlamadýk o pervanelere…
Kime doðru konuþtuysak yalan çýktý.
Yalancý bir umut yaydýk dýþýmýza, inananlar kýrýldý.

Þimdi elim kolum ceketim ve tüm ceplerim çamurlu bir lanete deðdi.


4)

"Zaman, Sabýr, Savaþ, Zafer - Adým Müslüman"
yazýyor mu yine duvarýnda, torunu olduðum evin; o, hep altýma kaçýrdýðým odasýnda?

"Zafer ehli olanlar" çýkar mý meydanlara?
Zindandan var mý bize de selam?
Hoþ geldik mi biz ey duvarlar?

"Bilmem ki ne zamana denk gelecekti o geliþin"
"Damat gibi hazýrlanýr güzelce süslenir miydim?"
"Ah Azize sen bana neden nazlar edersin?"



5)

Unutmuþum seni be Azize!
Kendimi de unutmuþum...

Gidip bir þeyleri hatýrlamýþým yerimize
sonra "sen çok deðiþtin" olmuþum

Yüzünde nasýl battýðýmý bilirim ben Azize
Yüzüne haykýra haykýra nasýl battýðýmý...

Yaþadým. Evet!
Tuttum kendimi omuzlarýmdan
Derin bir nefes aldým
Ve öyle bir savurdum ki ardýndan Azize...

Artýk bulamazsýn beni
Bulamayýz, Azize!
O yüzden bir birimize çocukluðumuzu hatýrlatýrýz
Çocukluðumuzu hatýrlayarak bekleriz kapýmýzda

Kýzma bana ...
Ben artýk baþkalarýnýn çocuðuyum Azize!
Ben artýk baþkalarýnýn umudu...

( Kayýpkentli- Ocak-2012 - 04:48 D.Bakýr )
Sosyal Medyada Paylaşın: