Önce lambayý söndürür müsün? Bir sen, birde ben Kalalým baþ baþa Iþýk sýzmasýn aramýza Baþým dizlerinde alýrken yerini Ellerinle okþa saçlarýmý Þefkatin sarmalarken beni Gözyaþlarým acýtmasýn canýný Lambayý söndürürsün mü? Dediðim günlerden baþla anlatmaya anne…
Yavaþ yavaþ çocukluðuma götür beni Uzaklaþayým þu köhne dünyanýn insanlarýndan Hani muþambaya luþamba dermiþim ya Þimdi tüm yüzler luþamba kaplý O kadar çok maske þekli almýþ ki onlar anne Çeþit çeþit ve o kadar çoklar ki Gerçeði bulmak hayal oldu Bir yüzde binlerce maske dolu Sen anlat anne Kendini çok akýllý sananlarýn elinde Kirlenen ruhum arýnsýn bir nebze…
Bir þeyi çalkala yerine kalçala dermiþim ya hani Þimdi, dünyayý öyle bir çalkalýyorlar ki Ýyiler, hain kalça darbeleriyle düþüp ölmüþ anne Yaþama þanslarý alýnmýþ ellerinden Kötüler en baþköþede Çok mu aptal duruyorum anne? Dýþarýdan bakýnca öylemi gözüküyorum Ama sen biliyorsun dimi? Her þeye bilerek susuyorum…
Beþ yaþýmdan geriye götür beni Yorgana horgan diyebildiðim günlere Sevgin horgan olup örtsün üþüyen bedenimi Titrerken birbirine vuran Stresten mi yoksa içimde biriktirdiðim öfkeden mi? Gýcýrdayan diþlerimin sesini duyma anne Yok, et koynunda bedenimi Yalanlar bulamasýn Sen sadece sýkýca sar beni…
Anlatýrken gülerek çocukluðumu Akþam vakti pencere önünde Beklerken dayýmý Ufukta göründüðünde Zýplarmýþým ya divanýn üstünde Ayým geldi diye neþe içinde Günahýný almýþým dayýmýn anne Ýnsaným diye dolaþýrken Ýnsanlýktan bir parça insanlýk alamayan Ne kadar çok muþ anne…
Sen pazara gidiyorsun yine En sevdiðim meyve Amasya elmasý hala Amasya diyemezde manaysa derdim ya Sen yine bana manaysa elmasý al anne…
Babamla yemyeþil parklardayým Kucaðýmda topum özgürce oynuyorum Mutluluðum o kadar belli ki Gözlerim parlýyor Görüyor musun? Anne O güne, o yaþýma dönelim ne olur Bu sefer büyümeme hiç izin verme anne…