BULUTLARIN SESSİZ SENFONİSİ

Seni çaðýrýyorum, anlýyor musun?
Yalnýzlýðýn en tiz sesiyle.
Tanrýlarýn küf kokan nefesiyle.
Bir meleðin gökyüzünden düþen en beyaz tüyüyle.
Gel.

Dað baþlarýndan en azgýn çiçekleri toplayýp,
Bir kuþun yorgun kanatlarýnda sana gönderiyorum.
Gel,
Gel artýk.

Bir tespihin incecik ipinden dökülen,
Boncuklar gibiyim.
Daðýnýk. Paramparça. Sahipsiz.
Dön gel artýk.

Ayýn gölgesi düþerdi bir bulutun arkasýndan,
Sularýn koyu maviliðine.
Seninle hüzünlü þarkýlar söylerdik.
Aynalara bakýnca çirkindik,
Sofralara oturunca tok.
Masal kitaplarýndaki sevgililer gibiydik,
Bir var, hiç yok.

Bir yaðmur tanesinin, topraðý özlediði gibi,
Özledim seni.
Gel.


Sosyal Medyada Paylaşın: